Het ijs breken met… Willemijn!

In deze rubriek gaan we in gesprek met een Arktikaan om meer over en van elkaar te leren. Deze keer breken we het ijs met Willemijn. Willemijn ken je misschien als een van de trainers van de droogtrainingen. Maar wist je ook dat ze in Jong Oranje zat, een “actief luxepaard” is, en dat je het altijd mag zeggen als ze haar smoel moet houden? 

Vertel, hoe is je eigen schaatscarrière begonnen?

Ik kom uit een echt schaatsgezin: ik heb nog een foto dat ik twee jaar oud ben en op klompjes met ijzertjes naast mijn broers op natuurijs sta. Ik kom uit Eemnes, in het noorden van de provincie Utrecht vlakbij het Eemmeer, dus de Vechtsebanen is mijn thuisbaan. Hier ben ik in de jeugd wedstrijdjes gaan rijden, en uiteindelijk ook via het gewest in Jong Oranje terecht gekomen. Ik heb zelfs het NK allround gereden, maar merkte dat dat het hoogst haalbare was en heb uiteindelijk besloten te stoppen.

Hoe kijk je nu naar schaatsen nu je gestopt bent met wedstrijden? 

Toen ik stopte was dat een bewuste keus: ik zag hoe breed de top in Nederland was en hoe moeilijk het is om door te breken. Ik ben blij dat ik realistisch ben geweest en zelf die knoop heb doorgehakt, in plaats van dat het voor me besloten werd. Als ik langer was doorgegaan had ik denk ik uit frustratie nooit meer mijn schaatsen aangeraakt. Nu vind ik het juist nog heerlijk om mijn rondjes te rijden. Natuurlijk ga ik geen PR meer halen, maar ik kan wel nog lekker hard de bochten doortrappen en daar mijn energie in kwijt. En ik sport daarnaast ook zeker voor de gezelligheid.

Was gezelligheid voor jou een reden om lid te worden van Arktika?

Zeker! Tijdens mijn studie in Zwolle schaatste ik niet want daar was geen ijsbaan. Mijn broer, die bij ELS in Delft zat, heeft me overgehaald daar lid te worden. Trainingen waren te ver, maar ik heb wel aan alle reizen en activiteiten meegedaan en zo veel mensen ontmoet, waaronder mijn vriend. Toen we in Utrecht gingen samenwonen wilde ik bij Arktika nieuwe mensen leren kennen, maar helaas moest ik door corona alleen rondjes rijden in mijn nieuwe berenpak. Gelukkig ken ik Arktika nu wel, en wat ik leuk vind is dat iedereen heel chill is, lekker onbevangen en redelijk. Je bent met elk niveau welkom, en als je bijvoorbeeld als trainer een keer verhinderd bent, snapt iedereen dat ook. Dat geeft een hele fijne sfeer. 

Wat vind je leuk aan training geven?

Ik hou ervan om met mensen te werken. Ik ben psychomotorisch therapeut, dus ik help mensen niet alleen door te praten maar vooral door te bewegen. Ik vind het heel interessant om patronen en interacties van mensen te observeren. De onderlinge dynamiek van samen training geven vind ik fijn, je zet met elkaar iets anders neer dan alleen. En het maakt het makkelijker om individueel tips te geven, wat ik graag doe. Ik vraag wel altijd aan iemand of die daar behoefte aan heeft, als iemand denkt “mens, hou je smoel”, dan is dat ook helemaal prima.

Heb je nog andere hobby’s?

De laatste tijd ben ik aan het bikepacken. Wel de “luxepaard” versie, dus van hotel naar hotel. Zo was ik laatst in het Zwarte Woud, heerlijk: lekker actief bezig zijn, maar ook vooral even ontspannen in alle rust in de natuur. Omdat ik al zoveel praat op het werk, moet ik soms echt even mijn sociale batterij opladen. Op de fiets, of op de bank met een spannende thriller. Verder heb ik wel een druk burgerlijk leven, dat is nog steeds wennen. Vooral omdat ik mijn werk zo leuk vind, voelt het elke maand alsof ik “zomaar” geld krijg. Dus soms maak ik mezelf heel blij met iets burgerlijks als een nieuwe stofzuiger. 

Bedankt Willemijn voor dit leuke inkijkje en veel plezier het komende schaatsseizoen! Wil je zelf met ons het ijs breken of ken je iemand met een goed verhaal? Laat het ons weten via