Het ijs breken met… Carolien!

In deze rubriek gaan we in gesprek met een Arktikaan om meer over en van elkaar te leren. Deze keer breken we het ijs met Carolien. De kans is groot dat je Carolien eerder kent van de app dan in het echt: ze is in coronatijd lid geworden en direct als trainer (op afstand) aan de slag gegaan. Nu staat ze op dinsdag en vrijdag (zelf en als trainer) met veel plezier op de baan. We spreken haar over de lol van training geven, over samen sporten en over haar “kleine zus”. 

Hoe ben je trainer bij Arktika geworden?

Ik kom uit Groningen en heb daar in mijn juniorentijd altijd geschaatst. Ik heb er veel plezier in gehad. Op een gegeven moment was ik junior af en was de stap naar de senioren te groot, dus toen ben ik gestopt met het langebaan schaatsen. Ik vond schaatsen nog wel leuk dus ben toen marathons gaan rijden. En op hetzelfde moment vroeg mijn broer of ik samen met hem de jeugd wilde trainen. Dat was heel erg leuk om samen te doen. Toen ik Groningen uit ging ben ik een tijd gestopt met schaatsen. Totdat ik in Utrecht belandde en een vriendin uit Groningen vroeg of we samen lid zouden worden bij Arktika. Dat zag ik wel zitten, ook om wat mensen van mijn eigen levensfase te ontmoeten. En ik heb training geven dus altijd leuk gevonden, dus daar heb ik me toen direct ook voor opgegeven.

Wat vind je zo leuk aan training geven?

Ik vind het leuk om met mensen mee te denken en hen te helpen hoe ze zelf beter kunnen worden. Als je ziet dat iemand ergens mee aan de slag wil, en ik kan dan de info overbrengen waardoor iemand zelf stappen kan zetten en vooruitgaat, dan vind ik dat heel tof om te zien. Schaatsen is eigenlijk een super gekke beweging, en zeker als je dat op latere leeftijd leert is dat best moeilijk, dus daar help ik graag bij. En het was heel leuk om dit weer live te kunnen doen na een jaar trainingsschema’s te sturen in de app.

Ben je nog op andere manieren bezig met kennis overdragen?

Ik ben jeugdverpleegkundige: ik zei als kind altijd dat ik kinderverpleegkundige in het ziekenhuis wilde worden. Nu was het ziekenhuis niets voor mij, te medisch, maar kinderen en hun ontwikkeling ben ik heel interessant blijven vinden. Ik heb eerst een tijd bij een bedrijf in Amsterdam gewerkt dat trainingen gaf, nu doe ik meer individueel begeleiden van kinderen en hun ouders. Het sociale aspect en zowel ouders als kinderen helpen bij het veranderen van gedrag vind ik leuk hierin. 

Zo te horen heb je iets met kinderen?

Ja eigenlijk wel. Naast dat ik training gaf en met kinderen werk, ben ik ook nog een maatje in Utrecht. Het is zo’n “big brothers/big sisters” programma, dus ik ben iemands grote zus.  Dat betekent dat ik wekelijks met een meisje leuke dingen ga doen, en er voor haar ben voor van alles. Ik draag bij aan haar ontwikkeling, dat is heel leuk. Ik vond het heel belangrijk in corona tijd om iets terug te doen, en dit is een hele leuke manier om er voor een ander te zijn.

Is die sociale verbinding belangrijk voor jou?

Zeker! En dat speelt ook een rol bij de sport: ik gaf training dus samen met mijn broer, met mijn vader doe ik wel eens mee aan halve marathons hardlopen, en met mijn zus heb ik afgelopen winter nog in het donker ’s ochtends op het Veluwemeer gestaan. Mijn familie is belangrijk voor me. Dus behalve dat ik sporten zelf een heerlijke uitlaatklep vind, is het ook een fijne manier om tijd samen door te brengen.

Bedankt voor dit leuke inkijkje Carolien en veel succes en plezier met training geven! Wil je zelf met ons het ijs breken of ken je iemand met een goed verhaal? Laat het ons weten via