Climate Classic

‘Jullie treffen het niet.’ Zo begon Gerrit Hiemstra in de aankondigingsmail over het weer op vrijdag 21 juni voor de Climate Classic. De toertocht werd georganiseerd door Cycling 4 Climate en beloofde een barre tocht te worden naar het noordelijke Groningen. Regen, tegenwind, een gebrek aan zon, maar met diverse hoopvolle Arktikanen.

Er waren twee startplekken, één in Breda voor 350 kilometer, en één in De Bilt voor 240. Op het grasveld voor het KNMI-gebouw werd er vrijdagochtend vroeg verzameld. Hier kon je de extra bananen in je achterzak proppen, koffie drinken, de laatste zenuwplasjes doen en, wonder boven wonder, zonnebrand smeren.

De dag begon in ieder geval niet met regen, en sommigen lieten zelfs de armstukken al achterwege. Een enkele Arktikaan begon in Breda, de meesten in de buurt van Utrecht, en om iets over half 9 reden we als peloton weg, op naar Grunn.

De Utrechtse zijwegen en kronkelpaadjes waren bij de meeste fietsers goed bekend en tot de lunchstop bij beachclub Nulde aan het Nuldernauw weinig verrassends meegemaakt. De drukke gekte van honderden toerders in de rij voor plantaardig voedsel stond in duidelijk contrast met de rustige wegen die we tot daaraantoe reden.

Weer op weg leidde de route ons richting Zwolle en dit was het deel waar lekker doorgereden kon worden, maar ook waren sommigen zo af en toe aan het elastiek bungelden (schrijver incluis). Het is één ding om 250 km naar Groningen te rijden, het is een heel ander ding om dat te doen terwijl je op kop rijdt, waarvoor hulde aan diesellocs op kop (you know who you are).

Bij het Univé verzorgingspunt werd vervolgens de nodige water, sportdrank, chips, repen, chocolade, bananen, en kaasstengels gulzig verorberd.

Weer op de fiets werd de sfeer als maar beter met de inmiddels iets vermoeide benen. De tijd vloog voorbij doordat iedereen lol met elkaar had, ondanks de wegpiraten die sommige van onze mede C4C rijders waren. Inhalen in blinde bochten, niet signaleren, dan doet Arktika dat toch iets beter.

Zonder kleerscheuren werd via het verzorgingspunt in Appelscha (waar wederom copieuze hoeveelheden snacks werden verorberd) de tocht voortgezet totdat Kardinge in zicht begon te komen. Maar in de laatste vijf kilometer kwam de voorspelling van Hiemstra toch nog uit en in een echte hoosbui kwamen we binnengereden.

Met z’n allen op het winnaarsplateau op de foto en hop naar de groene of rode pasta en het koude bier. ’s Avonds werd vervolgens de binnenstad van Groningen onveilig gemaakt en werd de lokale specialiteit gekeurd: gefrituurde eierballen. En ’s ochtends weer naar huis, met de Sprinter, omdat Intercity’s niet van fietsers houden.

Geschreven door Victor