Baselga

Een weekje naar Baselga, Baselga di Pinè welteverstaan want anders rij je misschien naar de verkeerde Baselga. Voor de een de tigste keer en voor de ander voor het eerst, maar allemaal keken we er net zo veel naar uit. Met een gezellige groep van ruim twintig man verbleven we in de blokhutten op camping Cané in Fiore, waar we elke ochtend en avond van eten werden voorzien door de familie Dalsass. Wat een luxe! 

Vanaf de camping konden we lopend naar de ijsbaan gelegen tussen de bergen. Dit betekende wel een stevige wandeling van de berg af (en na de training weer op), iets dat gedurende de week door winterse neerslag een steeds groter avontuur werd. Maar diverse glijpartijen en uitwijkmanoeuvres voor lokale rallycoureurs hebben niemand afgeschrikt. Geloof het of niet, maar niemand is met de auto naar de ijsbaan gegaan en dat is in regenachtig Utrecht weleens anders. 

Gedurende de week is er natuurlijk erg veel geschaatst. En dan bedoel ik ook echt veel. Een groot gedeelte van de groep heeft op donderdag zelfs de 100 van Baselga volbracht, 100 rondes achter mekaar. Tijdens al die trainingen hebben we ook alle mogelijke weersomstandigheden getrotseerd. Zo hebben we harde wind gehad, dikke sneeuwvlokken en een heuse sneeuwjacht. Maar gelukkig hebben we ook de zon meerdere keren gezien. 

Uiteraard is er niet enkel geschaatst. Een groep mensen hebben de lokale skigebieden onveilig gemaakt, er is goed gefeest tijdens het traditionele huisjeshoppen en er hebben yogasessies in de sneeuw plaatsgevonden. Daarnaast zijn een aantal mannen zeer druk geweest met hun falussculpturen (die bij de Italianen gemengde gevoelens opriep) en hebben enkele vrijgezellen een poging gedaan om lokale schaatsschoonheden te charmeren.